Doorgaan naar hoofdcontent

Tien online risicoanalyses

Op 9 oktober is de OiRA-tool voor autobussen en autocars verschenen. Het is ondertussen al de tiende online risicoanalyse voor België. Ik geef hieronder wat meer duiding.



OiRA staat voor Online interactive Risk Assessment. Het is een gratis online werkmiddel om risicoanalyses op het gebied van gezondheid en veiligheid op de werkplek uit te voeren. EU-OSHA (het Europees Agentschap voor veiligheid en gezondheid op het werk) heeft de software ontwikkeld.

In elk land geldt andere wetgeving. Deze is wel gelijklopend in de verschillende Europese landen, maar je kunt ze niet één-op-één omzetten. Daarom zijn er dus verschillende OiRA's per land. 

Het is zeker nuttig voor kleine ondernemingen, die minder middelen hebben om een grondige risicoanalyse uit te voeren. In de tool wordt stap voor stap het risicoanalyseproces doorlopen, zodat de risico’s op de werkvloer kunnen worden geïdentificeerd en daarnaast preventieve acties worden opgesteld in een concreet actieplan. 

Zulk een document telt gemakkelijk meer dan 70 pagina's wanneer afgedrukt, en bij het doorlopen van alle stappen staat er vaak nog een hoop bijkomende duiding. Je bent hier dus wel even zoet mee om alle stappen te doorlopen. Maar het is dus wel gratis, en heel compleet.

De eerste OiRA-tool in België werd in 2013 ontwikkeld, de OiRA Kappers. Vervolgens werd in 2014 de OiRA Hout gelanceerd, met een update in 2018, en in 2015 de OiRA Bouw. In 2016 kwam er de OiRA Horeca en in 2017 de OiRA Schoonmaak en de OiRA Bakkers. In 2018 kwamen er nog twee OiRA's voor de podiumkunsten,  de OiRA Locaties en de OiRA Productiegezelschappen; en ook de OiRA Parken en tuinen. En in 2019 dus de Tiende, de OiRA Autocar en autobus.

Zie ook op Kluwer SenTRAL.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...