Doorgaan naar hoofdcontent

Werkt antirimpelcrème echt?

Wel, ja en nee.
Wat zijn rimpels eigenlijk? Zo rond het dertigste levensjaar (o nee, het is ook al bij mij begonnen!) neemt de kwaliteit van de huidstructuren af. De celdeling verloopt trager, de huid wordt minder goed doorbloed, doordat de bloedvaatjes vernauwen. De productiviteit van de vezelmakende cellen neemt af, waardoor het collageen en elastine slapper worden. De kwaliteit van het bindweefsel gaat achteruit. Dit kan nog verergeren door te weinig vochtinname, slechte voeding of hormoonbalansstoringen.
De huid wordt dunner, slapper, droger en minder elastisch en veerkrachtig. Door de onregelmatige structuur van de huid, kan deze vervolgens op verschillende niveaus "barsten" en op andere plaatsen niet. En voilà: daar zijn je rimpels.

Er zijn wel degelijk stoffen die een bewezen effect hebben op deze processen. Het natuurlijke vitamine A-zuur en afgeleide chemische stoffen zoals tretinoïne bijvoorbeeld kunnen de epidermis dunner en gladder maken en de celdeling stimuleren. Fijne lijntjes kunnen daarmee verminderen. Maar tretinoïne is straf spul en verboden in cosmetica die je in de winkel koopt. Daarvoor moet je naar een dermatoloog of een schoonheidsspecialist. De concentraties of derivaten van vitamine A die wel in cosmetica zijn toegestaan, zoals retinol, zijn vaak te klein om echt iets te betekenen. En dat geldt voor veel huidverjongende ingrediënten. Er komen ook steeds nieuwe trends; zo was enkele jaren geleden Aloë Vera het wondermiddel van de toekomst, en is momenteel Strivectin van uit de USA bezig aan een stevige opmars in de Lage Landen. Ook al is uit wetenschappelijk onderzoek gebleken dat het niet werkt.

Als uit onderzoek dan al blijkt dat een bepaalde stof een positieve invloed heeft op het huidverouderingsproces, betekent dat bovendien niet dat hij verwerkt in een crème datzelfde effect bereikt. Dat hangt af van de specifieke concentraties van deze stoffen, de reactie met andere ingrediënten, en bovendien moeten deze stoffen ook nog in de huidlaag van bestemming aankomen. In de praktijk gaat veel inspanning van crèmes in de bovenste dode huidlaag zitten. Als je daar een vettige crème op smeert, zwelt die laag wat op. Hierdoor lijkt die gladder en voelt ze zachter aan. Na een tweetal weken is deze dode huidlaag verwijderd (we zitten constant af te schilferen - vanwaar denk je dat al dat stof op de kasten komt), en quasi alle effecten van de crème zijn dan ook verdwenen.

Op zich is het niet zo verwonderlijk dat geen enkele van de huidcrèmes echt een wezenlijk verschil maken. Wettelijk gezien is een crème die echt ingrijpend de structuur van de huid verandert, geen cosmeticum meer, maar een medicijn. En dat krijg je alleen op doktersvoorschrift.

Mijn advies? Ofwel ga je naar een dermatoloog voor een rondje Botox of voor collageenspuitjes (wat behoorlijk duur is en ook maar een tijdelijk resultaat heeft), ofwel gebruik je een vettige crème. Een hoop goedkoper dan de dure merkproducten, en eigenlijk even effectief.

Populaire posts van deze blog

Mis geen twee keer

Weet je nog dat ik een paar jaar geleden blogde over mijn doelstellingen? Nou, ik heb een kleine bekentenis te doen. Ik was een beetje uitgepraat over mijn doelen en ik had er ook een tijdje moeite mee. Na een acute periode van covid (na twee dagen was ik weer aan het werk) heb ik verrassend lang moeite gehad om mijn dagelijkse tienduizend stappen te halen. Ik was gewoon uitgeput, mijn conditie was plotsklaps verslechterd. Het duurde even voordat ik weer in vorm was. Uiteindelijk haalde ik mijn doelstelling van gemiddeld 10.000 stappen per dag net niet in 2022 💀. Aanvankelijk was dat dus omdat ik gewoonweg niet meer kon (ik zal het maar niet hebben over het aantal ibuprofens dat ik maandenlang heb genomen om de dag door te komen), maar na vier maanden of zo was dat wel verbeterd. En vanaf dan waren het eerder mijn nieuwe gewoontes waardoor ik er niet meer aan toe kwam om de extra effort te doen. Het nieuwe jaar heb ik ook niet goed ingezet; de eerste week was er één dag waarop ik de t

Is maté oké?

Maté is een infusie van yerba maté bladeren in heet water. Het lijkt nog het meeste op thee, en wordt in de Zuid-Amerikaanse landen ook in plaats hiervan en in plaats van koffie gedronken. Eeuwenoud symbool van gezondheid en vriendschap, is deze drank er hét sociale bindmiddel. Maté is ook in de lage landen verkrijgbaar, in kruidenwinkels maar ook in grootwarenhuizen. En het heeft een afzetmarkt. Niet alleen bij inwijkelingen uit Zuid-Amerika. Maté wordt, naast groene thee, namelijk ook aanbevolen als hulpmiddel bij afvallen. Op een relatief bekende website staat maté geklasseerd onder "planten zonder risico", "... U kunt ook rechtstreeks thee van maté of groene thee nemen: gemakkelijk te vinden en veelvuldig gebruikt ..." Tal van dieetwebsites raden ook maté aan, omwille van tal van redenen: naast bijkomend gewichtsverlies, heeft het een beschermend effect op het hart. Het doet de slechte cholesterol dalen en beschermt tegen beschadigingen van het DNA. Het h

Cyanide

En nog eens een strikt arbeidsgeneeskundig blogartikel. Een van de aan mij toegewezen bedrijven heeft informatie gevraagd over cyanides. Redelijk gespecialiseerde informatie wellicht, maar relevant voor bedrijven die met blauwzuur werken. En om collega's arbeidsgeneesheren en preventieadviseurs het opzoekwerk te besparen, maak ik de tekst ook maar publiek. --- CYANIDE 1. Fysische en chemische eigenschappen HCN Heerlijk verfrissend... eh, ruik ik amandelen? HCN is een kleurloze vloeistof of kleurloos gas met de karakteristieke geur van bittere amandelen. HCN gas en vloeistof zijn mengbaar met water en oplosbaar in ethanol en ether. Het kook- en smeltpunt van HCN zijn respectievelijk 25,70°C en -13,24°C. HCN wordt gebruikt als ontsmettings- of desinfectiemiddel, of in chemische syntheses. NaCN en KCN De zouten NaCN en KCN zijn witte, kristallijne vaste stoffen met een lichte amandelgeur. Het smeltpunt van NaCN is 560°C en van KCN 620-635°C. KCN is goed oplosbaar i