Doorgaan naar hoofdcontent

Leve de mp3-spelers!

Ik kan met recht en rede zeggen dat ik een van de eerste adepten ben van de mp3-spelers. Het was tijdens mijn stagejaar in 1999, dat ik de eerste beschikbare mp3-speler in België (de Diamond Rio) in mijn handen kreeg. Ik was zo wanhopig op zoek naar een tijdelijke vlucht uit de gruwelijke realiteit van mijn bestaan als geneeskundig stagiair, dat ik het toestel in een opwelling kocht. Tijdens het eerste jaar geneeskunde had onze professor filosofie namelijk gezegd dat muziek zorgt voor mentale anesthesie (wel wel, heeft die cursus dan tóch nog enig nut gehad). Het was eigenlijk pas na deze aankoop, dat ik ook daadwerkelijk mp3-tjes ging downloaden - euh, ik bedoel natuurlijk aanmaken op basis van mijn legaal aangekochte cd's (phew, nice save).

Die mp3-speler kon slechts een half uur muziek opslaan (die jeugd van tegenwoordig heeft het met al hun gigabytes veel te gemakkelijk - in mijnen tijd...), en ik luisterde dus keer op keer naar de liedjes die ik had kunnen vastkrijgen. Dat was toen nog niet zo simpel - Napster bestond al, maar ik kon dit niet gaan installeren op de gemeenschappelijke pc van de stagiairs in het hospitaal. Het was al moeilijk genoeg om mijn internetgebruik te verklaren ("euh, ik ben research aan het doen voor mijn stagewerk").
Tot op deze dag word ik in gedachten teruggebracht naar dat stagejaar, wanneer ik naar liedjes zoals "All I need" van Air, of "You look so fine" van Garbage luister. Ik vermijd ze zelfs, opdat ik later, als afgetakelde Alzheimerpatiënt, toch nog zal kunnen genieten van het effect van die melodieuze tijdmachientjes.

Later bleef ik gebeten door de mp3-microbe. Ik droeg mijn toestelletje van en naar het werk. Ik stapte een kwartier tot in Gasthuisberg, dus dat kwam met mijn half uur muziek goed uit. "Mr. Writer" van de Stereophonics en "The scientist" van Coldplay zijn enkele voorbeelden van persoonlijke beklijvers (en ook "Real Sugar" van Roxette, maar dat is niet cool genoeg om op mijn blog te zetten).

Er kwam een einde aan mijn mp3-tijdperk, toen ik van werk veranderde. In plaats van een kwartier, deed ik er 45 minuten tot een uur over om op mijn werk te geraken. En in plaats van te voet, moest ik de wagen inschakelen. Ik luisterde dan maar gewoon naar de radio - cd's waren te omslachtig, omdat ik dan mijn (hoogstnodige) gps niet kon gebruiken.

Maar eind vorig jaar kwam daar verandering in, door mijn schoonbroer en door een collega op het werk. Beiden gebruikten een mp3-speler om tijdens het autorijden naar audiobooks te luisteren. De collega op mijn werk wist me zelfs in-ear oordopjes aan te raden, die het omgevingslawaai gevoelig reduceerden in vergelijking met de gewone oorjes (het gaat eigenlijk nog beter wanneer je oorkappen opdoet, maar aan de kruispunten krijg je dan vreemde blikken van de chauffeur langszij).
En sedertdien heb ik de wereld van mp3 herontdekt. Die luisterboeken zijn gewoonweg boeken die worden voorgelezen.
Vroeger verslond ik boeken. Maar gestaag slonk mijn vrije tijd in die mate, dat ik enkel nog op vakantie deze hobby uitoefende. Ik had in een jaar geen boek meer gelezen. Maar nu zit ik al aan het tiende boek uit de reeks "The Wheel of Time" van Robert Jordan, heb ik een aantal boeken over time-management uit (vooral "Getting Things Done" van David Allen kan ik aanraden), en heb ik enkele motivationele seminaries van Anthony Robbins beluisterd. Mmh, ik klink een beetje als een infomercial.
Het gaat natuurlijk niet zo snel als een boek daadwerkelijk zelf lezen, een audiobook duurt snel 40 à 50 uur, maar tijdens het autorijden is een boek beluisteren wel een stuk handiger dan het ding lezen. Vertrouw me hier maar in.
Ik vind de soms toch erg lange ritten nog steeds balen, maar nu heb ik tenminste niet zoveel meer het gevoel dat die tijd compleet verloren is voor mij.

Is er dan geen catch? Geen worm in de sappige appel? Wel, natuurlijk. Want zoals iedereen ondertussen al weet, zijn mp3-spelers slecht voor het gehoor. De in-ear oorplugs kunnen potentieel nog meer gehoorschade toebrengen dan de gewone. En ik hoor zo al slecht (tja, niet al mijn genen kunnen perfect zijn, hum hum), waar ben ik toch mee bezig?
Maar kijk rond je - bijna iedereen draagt oordopjes. De hele iPod-generatie zal slecht horen! En nu heb ik ook gezien dat Het Laatste Nieuws gratis mp3-spelers van Mega Mindy en Spring! gaat weggeven, dus zelfs de jongste generatie gaat al vroeg beginnen met het vernietigen van de haarcelletjes in het gehoororgaan. Ik zal dus niet de enige dove kwakkel zijn, mwoeahaa!

Maar dit even terzijde: vanuit mijn officiële functie als arbeidsgeneesheer blijf ik bij lawaaiblootstelling op het werk wel stipuleren (voeg hier streng wijzend vingertje in) dat het dragen van persoonlijke beschermingsmiddelen absoluut imperatief is!

Populaire posts van deze blog

Mis geen twee keer

Weet je nog dat ik een paar jaar geleden blogde over mijn doelstellingen? Nou, ik heb een kleine bekentenis te doen. Ik was een beetje uitgepraat over mijn doelen en ik had er ook een tijdje moeite mee. Na een acute periode van covid (na twee dagen was ik weer aan het werk) heb ik verrassend lang moeite gehad om mijn dagelijkse tienduizend stappen te halen. Ik was gewoon uitgeput, mijn conditie was plotsklaps verslechterd. Het duurde even voordat ik weer in vorm was. Uiteindelijk haalde ik mijn doelstelling van gemiddeld 10.000 stappen per dag net niet in 2022 💀. Aanvankelijk was dat dus omdat ik gewoonweg niet meer kon (ik zal het maar niet hebben over het aantal ibuprofens dat ik maandenlang heb genomen om de dag door te komen), maar na vier maanden of zo was dat wel verbeterd. En vanaf dan waren het eerder mijn nieuwe gewoontes waardoor ik er niet meer aan toe kwam om de extra effort te doen. Het nieuwe jaar heb ik ook niet goed ingezet; de eerste week was er één dag waarop ik de t

Cyanide

En nog eens een strikt arbeidsgeneeskundig blogartikel. Een van de aan mij toegewezen bedrijven heeft informatie gevraagd over cyanides. Redelijk gespecialiseerde informatie wellicht, maar relevant voor bedrijven die met blauwzuur werken. En om collega's arbeidsgeneesheren en preventieadviseurs het opzoekwerk te besparen, maak ik de tekst ook maar publiek. --- CYANIDE 1. Fysische en chemische eigenschappen HCN Heerlijk verfrissend... eh, ruik ik amandelen? HCN is een kleurloze vloeistof of kleurloos gas met de karakteristieke geur van bittere amandelen. HCN gas en vloeistof zijn mengbaar met water en oplosbaar in ethanol en ether. Het kook- en smeltpunt van HCN zijn respectievelijk 25,70°C en -13,24°C. HCN wordt gebruikt als ontsmettings- of desinfectiemiddel, of in chemische syntheses. NaCN en KCN De zouten NaCN en KCN zijn witte, kristallijne vaste stoffen met een lichte amandelgeur. Het smeltpunt van NaCN is 560°C en van KCN 620-635°C. KCN is goed oplosbaar i

Is maté oké?

Maté is een infusie van yerba maté bladeren in heet water. Het lijkt nog het meeste op thee, en wordt in de Zuid-Amerikaanse landen ook in plaats hiervan en in plaats van koffie gedronken. Eeuwenoud symbool van gezondheid en vriendschap, is deze drank er hét sociale bindmiddel. Maté is ook in de lage landen verkrijgbaar, in kruidenwinkels maar ook in grootwarenhuizen. En het heeft een afzetmarkt. Niet alleen bij inwijkelingen uit Zuid-Amerika. Maté wordt, naast groene thee, namelijk ook aanbevolen als hulpmiddel bij afvallen. Op een relatief bekende website staat maté geklasseerd onder "planten zonder risico", "... U kunt ook rechtstreeks thee van maté of groene thee nemen: gemakkelijk te vinden en veelvuldig gebruikt ..." Tal van dieetwebsites raden ook maté aan, omwille van tal van redenen: naast bijkomend gewichtsverlies, heeft het een beschermend effect op het hart. Het doet de slechte cholesterol dalen en beschermt tegen beschadigingen van het DNA. Het h