Doorgaan naar hoofdcontent

Leve de mp3-spelers!

Ik kan met recht en rede zeggen dat ik een van de eerste adepten ben van de mp3-spelers. Het was tijdens mijn stagejaar in 1999, dat ik de eerste beschikbare mp3-speler in België (de Diamond Rio) in mijn handen kreeg. Ik was zo wanhopig op zoek naar een tijdelijke vlucht uit de gruwelijke realiteit van mijn bestaan als geneeskundig stagiair, dat ik het toestel in een opwelling kocht. Tijdens het eerste jaar geneeskunde had onze professor filosofie namelijk gezegd dat muziek zorgt voor mentale anesthesie (wel wel, heeft die cursus dan tóch nog enig nut gehad). Het was eigenlijk pas na deze aankoop, dat ik ook daadwerkelijk mp3-tjes ging downloaden - euh, ik bedoel natuurlijk aanmaken op basis van mijn legaal aangekochte cd's (phew, nice save).

Die mp3-speler kon slechts een half uur muziek opslaan (die jeugd van tegenwoordig heeft het met al hun gigabytes veel te gemakkelijk - in mijnen tijd...), en ik luisterde dus keer op keer naar de liedjes die ik had kunnen vastkrijgen. Dat was toen nog niet zo simpel - Napster bestond al, maar ik kon dit niet gaan installeren op de gemeenschappelijke pc van de stagiairs in het hospitaal. Het was al moeilijk genoeg om mijn internetgebruik te verklaren ("euh, ik ben research aan het doen voor mijn stagewerk").
Tot op deze dag word ik in gedachten teruggebracht naar dat stagejaar, wanneer ik naar liedjes zoals "All I need" van Air, of "You look so fine" van Garbage luister. Ik vermijd ze zelfs, opdat ik later, als afgetakelde Alzheimerpatiënt, toch nog zal kunnen genieten van het effect van die melodieuze tijdmachientjes.

Later bleef ik gebeten door de mp3-microbe. Ik droeg mijn toestelletje van en naar het werk. Ik stapte een kwartier tot in Gasthuisberg, dus dat kwam met mijn half uur muziek goed uit. "Mr. Writer" van de Stereophonics en "The scientist" van Coldplay zijn enkele voorbeelden van persoonlijke beklijvers (en ook "Real Sugar" van Roxette, maar dat is niet cool genoeg om op mijn blog te zetten).

Er kwam een einde aan mijn mp3-tijdperk, toen ik van werk veranderde. In plaats van een kwartier, deed ik er 45 minuten tot een uur over om op mijn werk te geraken. En in plaats van te voet, moest ik de wagen inschakelen. Ik luisterde dan maar gewoon naar de radio - cd's waren te omslachtig, omdat ik dan mijn (hoogstnodige) gps niet kon gebruiken.

Maar eind vorig jaar kwam daar verandering in, door mijn schoonbroer en door een collega op het werk. Beiden gebruikten een mp3-speler om tijdens het autorijden naar audiobooks te luisteren. De collega op mijn werk wist me zelfs in-ear oordopjes aan te raden, die het omgevingslawaai gevoelig reduceerden in vergelijking met de gewone oorjes (het gaat eigenlijk nog beter wanneer je oorkappen opdoet, maar aan de kruispunten krijg je dan vreemde blikken van de chauffeur langszij).
En sedertdien heb ik de wereld van mp3 herontdekt. Die luisterboeken zijn gewoonweg boeken die worden voorgelezen.
Vroeger verslond ik boeken. Maar gestaag slonk mijn vrije tijd in die mate, dat ik enkel nog op vakantie deze hobby uitoefende. Ik had in een jaar geen boek meer gelezen. Maar nu zit ik al aan het tiende boek uit de reeks "The Wheel of Time" van Robert Jordan, heb ik een aantal boeken over time-management uit (vooral "Getting Things Done" van David Allen kan ik aanraden), en heb ik enkele motivationele seminaries van Anthony Robbins beluisterd. Mmh, ik klink een beetje als een infomercial.
Het gaat natuurlijk niet zo snel als een boek daadwerkelijk zelf lezen, een audiobook duurt snel 40 à 50 uur, maar tijdens het autorijden is een boek beluisteren wel een stuk handiger dan het ding lezen. Vertrouw me hier maar in.
Ik vind de soms toch erg lange ritten nog steeds balen, maar nu heb ik tenminste niet zoveel meer het gevoel dat die tijd compleet verloren is voor mij.

Is er dan geen catch? Geen worm in de sappige appel? Wel, natuurlijk. Want zoals iedereen ondertussen al weet, zijn mp3-spelers slecht voor het gehoor. De in-ear oorplugs kunnen potentieel nog meer gehoorschade toebrengen dan de gewone. En ik hoor zo al slecht (tja, niet al mijn genen kunnen perfect zijn, hum hum), waar ben ik toch mee bezig?
Maar kijk rond je - bijna iedereen draagt oordopjes. De hele iPod-generatie zal slecht horen! En nu heb ik ook gezien dat Het Laatste Nieuws gratis mp3-spelers van Mega Mindy en Spring! gaat weggeven, dus zelfs de jongste generatie gaat al vroeg beginnen met het vernietigen van de haarcelletjes in het gehoororgaan. Ik zal dus niet de enige dove kwakkel zijn, mwoeahaa!

Maar dit even terzijde: vanuit mijn officiële functie als arbeidsgeneesheer blijf ik bij lawaaiblootstelling op het werk wel stipuleren (voeg hier streng wijzend vingertje in) dat het dragen van persoonlijke beschermingsmiddelen absoluut imperatief is!

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...