Ik kan met recht en rede zeggen dat ik een van de eerste adepten ben van de mp3-spelers. Het was tijdens mijn stagejaar in 1999, dat ik de eerste beschikbare mp3-speler in België (de Diamond Rio) in mijn handen kreeg. Ik was zo wanhopig op zoek naar een tijdelijke vlucht uit de gruwelijke realiteit van mijn bestaan als geneeskundig stagiair, dat ik het toestel in een opwelling kocht. Tijdens het eerste jaar geneeskunde had onze professor filosofie namelijk gezegd dat muziek zorgt voor mentale anesthesie (wel wel, heeft die cursus dan tóch nog enig nut gehad). Het was eigenlijk pas na deze aankoop, dat ik ook daadwerkelijk mp3-tjes ging downloaden - euh, ik bedoel natuurlijk aanmaken op basis van mijn legaal aangekochte cd's (phew, nice save).
Die mp3-speler kon slechts een half uur muziek opslaan (die jeugd van tegenwoordig heeft het met al hun gigabytes veel te gemakkelijk - in mijnen tijd...), en ik luisterde dus keer op keer naar de liedjes die ik had kunnen vastkrijgen. Dat was toen nog niet zo simpel - Napster bestond al, maar ik kon dit niet gaan installeren op de gemeenschappelijke pc van de stagiairs in het hospitaal. Het was al moeilijk genoeg om mijn internetgebruik te verklaren ("euh, ik ben research aan het doen voor mijn stagewerk").
Tot op deze dag word ik in gedachten teruggebracht naar dat stagejaar, wanneer ik naar liedjes zoals "All I need" van Air, of "You look so fine" van Garbage luister. Ik vermijd ze zelfs, opdat ik later, als afgetakelde Alzheimerpatiënt, toch nog zal kunnen genieten van het effect van die melodieuze tijdmachientjes.
Later bleef ik gebeten door de mp3-microbe. Ik droeg mijn toestelletje van en naar het werk. Ik stapte een kwartier tot in Gasthuisberg, dus dat kwam met mijn half uur muziek goed uit. "Mr. Writer" van de Stereophonics en "The scientist" van Coldplay zijn enkele voorbeelden van persoonlijke beklijvers (en ook "Real Sugar" van Roxette, maar dat is niet cool genoeg om op mijn blog te zetten).
Er kwam een einde aan mijn mp3-tijdperk, toen ik van werk veranderde. In plaats van een kwartier, deed ik er 45 minuten tot een uur over om op mijn werk te geraken. En in plaats van te voet, moest ik de wagen inschakelen. Ik luisterde dan maar gewoon naar de radio - cd's waren te omslachtig, omdat ik dan mijn (hoogstnodige) gps niet kon gebruiken.
Maar eind vorig jaar kwam daar verandering in, door mijn schoonbroer en door een collega op het werk. Beiden gebruikten een mp3-speler om tijdens het autorijden naar audiobooks te luisteren. De collega op mijn werk wist me zelfs in-ear oordopjes aan te raden, die het omgevingslawaai gevoelig reduceerden in vergelijking met de gewone oorjes (het gaat eigenlijk nog beter wanneer je oorkappen opdoet, maar aan de kruispunten krijg je dan vreemde blikken van de chauffeur langszij).
En sedertdien heb ik de wereld van mp3 herontdekt. Die luisterboeken zijn gewoonweg boeken die worden voorgelezen.
Vroeger verslond ik boeken. Maar gestaag slonk mijn vrije tijd in die mate, dat ik enkel nog op vakantie deze hobby uitoefende. Ik had in een jaar geen boek meer gelezen. Maar nu zit ik al aan het tiende boek uit de reeks "The Wheel of Time" van Robert Jordan, heb ik een aantal boeken over time-management uit (vooral "Getting Things Done" van David Allen kan ik aanraden), en heb ik enkele motivationele seminaries van Anthony Robbins beluisterd. Mmh, ik klink een beetje als een infomercial.
Het gaat natuurlijk niet zo snel als een boek daadwerkelijk zelf lezen, een audiobook duurt snel 40 à 50 uur, maar tijdens het autorijden is een boek beluisteren wel een stuk handiger dan het ding lezen. Vertrouw me hier maar in.
Ik vind de soms toch erg lange ritten nog steeds balen, maar nu heb ik tenminste niet zoveel meer het gevoel dat die tijd compleet verloren is voor mij.
Is er dan geen catch? Geen worm in de sappige appel? Wel, natuurlijk. Want zoals iedereen ondertussen al weet, zijn mp3-spelers slecht voor het gehoor. De in-ear oorplugs kunnen potentieel nog meer gehoorschade toebrengen dan de gewone. En ik hoor zo al slecht (tja, niet al mijn genen kunnen perfect zijn, hum hum), waar ben ik toch mee bezig?
Maar kijk rond je - bijna iedereen draagt oordopjes. De hele iPod-generatie zal slecht horen! En nu heb ik ook gezien dat Het Laatste Nieuws gratis mp3-spelers van Mega Mindy en Spring! gaat weggeven, dus zelfs de jongste generatie gaat al vroeg beginnen met het vernietigen van de haarcelletjes in het gehoororgaan. Ik zal dus niet de enige dove kwakkel zijn, mwoeahaa!
Maar dit even terzijde: vanuit mijn officiële functie als arbeidsgeneesheer blijf ik bij lawaaiblootstelling op het werk wel stipuleren (voeg hier streng wijzend vingertje in) dat het dragen van persoonlijke beschermingsmiddelen absoluut imperatief is!