Doorgaan naar hoofdcontent

Is maté oké?

Maté is een infusie van yerba maté bladeren in heet water. Het lijkt nog het meeste op thee, en wordt in de Zuid-Amerikaanse landen ook in plaats hiervan en in plaats van koffie gedronken. Eeuwenoud symbool van gezondheid en vriendschap, is deze drank er hét sociale bindmiddel.
Maté is ook in de lage landen verkrijgbaar, in kruidenwinkels maar ook in grootwarenhuizen. En het heeft een afzetmarkt. Niet alleen bij inwijkelingen uit Zuid-Amerika. Maté wordt, naast groene thee, namelijk ook aanbevolen als hulpmiddel bij afvallen. Op een relatief bekende website staat maté geklasseerd onder "planten zonder risico", "... U kunt ook rechtstreeks thee van maté of groene thee nemen: gemakkelijk te vinden en veelvuldig gebruikt..."
Tal van dieetwebsites raden ook maté aan, omwille van tal van redenen: naast bijkomend gewichtsverlies, heeft het een beschermend effect op het hart. Het doet de slechte cholesterol dalen en beschermt tegen beschadigingen van het DNA. Het heeft ook niet de nadelen van koffie, maar zorgt wel voor een psychische en fysieke stimulans.
Wel, ik ben zelf een doosje maté gaan halen in de Delhaize. Ik zit zelf een ietsiepietsie boven mijn ideale gewicht (euh, een 15-tal kg, slik), en ik verving mijn koffie door maté. Het is te drinken. Met twee klontjes suiker tenminste.
Enfin, ik was dus van plan om maté een positieve beoordeling te geven - alle populaire websites bejubelen het, miljoenen mensen drinken het, Wikipedia zegt er niets negatief over, dan kàn het toch alleen maar goed zijn?
Terwijl ik aan mijn maté aan het sippen was, me heel suave en gesofistikeerd voelend, besloot ik toch maar eens te neuzen in de medische artikelen. Als ik ging uitweiden over een onderwerp, wou ik toch refereren naar wetenschappelijke bronnen.
En dat gaf een heel ander beeld.
Een artikel over kankerverwekkende voedselcontaminanten classificeerde Yerba Maté als matig verdacht. Nu, dat ging wel over stoffen die in maté kunnen voorkomen, niet de maté op zich.
Een ander artikel echter gaf aan dat maté een verhoogd risico gaf op blaaskanker (2,2 maal grotere kans) - maar dat was ook het geval voor thee! Live and learn. Het ging echter van kwaad naar erger. Drinken van hete maté gaf een verhoogd risico op slokdarmkanker (slik!), zowel door de maté op zich als door het drinken van een hete vloeistof (dat weten we dan ook alweer). Kankers van het hoofd en de nek zijn ook geassocieerd met het drinken van mate (maar nog meer met het drinken van alcohol en het roken van tabak). En nierkanker komt ook vaker voor (maar nog meer bij het eten van veel vlees). Nog niet genoeg? Ook bepaalde types longkanker komen vaker voor bij matédrinkers (maar natuurlijk bijlange niet zo vaak als bij rokers).
Ik heb mijn kopje maté niet verder opgedronken.

Wat is nu de conclusie?
Op zich is maté niet verschrikkelijk slecht. Je kunt slechter doen (zoals roken, veel alcohol drinken en teveel vlees eten), maar het zou toch wat te ver gaan om te zeggen dat het bevordelijk is voor de gezondheid.
Laat maté dus toch maar links liggen. Een alternatief als hulpmiddel bij het diëten is groene thee. De polyfenolen hierin zouden bovendien een beschermend effect hebben tegen verschillende vormen van kanker. Ik heb even de medische literatuur gescand op negatieve effecten van groene thee, en ik heb er geen gevonden. Misschien ga ik daar in een volgend blogartikel verder op in, maar in tussentijd kan ik dit besluit vormen: Is maté oké? Nee. Dan toch liever groene thee.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Calciumhydroxide in water

Kalkwater of kalkmelk is een oplossing van calciumhydroxide (Ca(OH) 2 ) in water. Calciumhydroxide is weinig oplosbaar in water. “0,17 gram per 100 ml water”. Bron: Chemiekaarten 19 e editie 2004. “Licht oplosbaar in water van 20°C : 1,65 g/l” Bron: Carmeuse.nl In water valt Ca(OH) 2 uiteen in Ca 2+ - en OH - -ionen. Hierdoor ontstaat een basische oplossing. De pH van een oplossing van 0,01% is 11,3. “pH: 11.3 (0.01% at 25 deg C); 12.5 to 12.7 (saturated solution (0.18 g/100 mL) at 25 deg C)” Bron: Intox.org Bij een gesatureerde oplossing (= maximum oplosbare hoeveelheid) bedraagt de pH 12,4 tot 12,8. “pH (saturated solution): 12.4” Bron: Sultanchemists.com “pH: 12,5-12,8 bij een concentratie van 1.070 mg/l” Bron: Carmeuse.nl Bij een langere blootstelling aan calciumhydroxide zullen de huidletsels meer uitgesproken zijn. Dit staat ook als dusdanig vermeld op veiligheidsfiches over calciumhydroxide. “Calcium hydroxide penetrates the ski...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...