Doorgaan naar hoofdcontent

Beroepsastma op chroom

Beroepsgerelateerde gezondheidsrisico's in de bouw. Dan denkt men steeds aan rugklachten, en wellicht ook aan gehoorschade door lawaai. Huidaandoeningen door blootstelling aan cement worden al minder vaak in rekening genomen. Maar het risico op longaandoeningen wordt veel te vaak vergeten.
Een lange tijd geleden, toen ik nog jong(er) was, heb ik in het kader van mijn opleiding tot specialist in de arbeidsgeneeskunde, een literatuurstudie uitgevoerd over beroepsastma op chroom. In die tijd werd langs het U.Z. Gasthuisberg (waar ik toen werkte) een nieuw kinderdagverblijf neergezet. Ik heb van die gelegenheid gebruik gemaakt om bij de vloerders o.m. stofmetingen uit te voeren tijdens de uitvoering van hun werk. Ze hadden een grotere blootstelling dan verwacht, omdat de chappe werd aangevoerd in grote hoeveelheden. Via het gebruikte systeem kwam een aerosol van cement vrij - kijk maar naar de foto hierboven.
Enfin, tijdens het op orde stellen van de documenten op mijn externe harde schijf kwam ik die literatuurstudie opnieuw tegen. Omdat ze anders toch het daglicht niet meer ziet, zet ik het besluit van die studie op mijn blog. Zodoende.

---
Chroom wordt veelvuldig gebruikt in de industrie. Het is gekend als verwekker van beroepsdermatitis. Contact dermatitis aan chroom is de meest prevalente occupationele dermatitis bij mannen. Gezien het wijdverspreid gebruik ervan en het voorkomen van respiratoire blootstelling in vele occupationele settingen, is het opmerkelijk dat dit metaal zo zelden verdacht wordt van het veroorzaken van beroepsastma.
Er bestaan enkele (niet-conclusieve) epidemiologische studies naar de pulmonaire effecten van chroom. De meeste informatie komt echter uit een handvol case-reports. De meeste casussen komen uit de sector van het galvaniseren, maar ook o.a. lassers en cementwerkers zijn beschreven.
De gemiddelde expositieduur en de latente periode hebben een grote range; op basis van deze parameters kan men geen diagnostische besluiten trekken. Zowel nieuwkomers als ouwe rotten in het vak kunnen een beroepsastma op chroom ontwikkelen. Het achterhalen van een atopische voorgeschiedenis heeft op zich niet veel diagnostische waarde.
Rokers hebben mogelijk een groter risico op het ontwikkelen van beroepsastma. Door het roken van gecontamineerde sigaretten krijgen ze een verhoogde opname van chroom.
Verschillende diagnostische testen kunnen uitgevoerd worden. Huidtesten dragen niet veel bij tot de diagnose van beroepsastma. Positieve uitslagen wijzen niet noodzakelijk op causaliteit, en negatieve uitslagen sluiten sensibilisatie niet uit. Patchtesten hebben een grotere correlatie, maar zijn evenmin conclusief.
Een histamine provocatieproef wijst enkel op een aspecifieke hyperreactiviteit van de luchtwegen. Het zegt niets over de oorzaak.
De relatie tussen werkgebonden blootstelling en ademhalingsobstructie kan het eenvoudigst worden geobjectiveerd door het laten uitvoeren van seriële piekflowmetingen. Idealiter kan een werkperiode vergeleken worden met een periode van werkverlet. In elke casus waarbij deze metingen werden uitgevoerd, was een positieve correlatie gevonden van de piekflows met het werk.
De specifieke provocatietest is de beste methode om beroepsastma op chroom te objectiveren. Best wordt een niet te hoge concentratie chroom gebruikt, aangezien het een prikkelende stof betreft. Bij een blootstelling aan concentraties van meer dan 2mg/ml treedt er een onmiddellijke aspecifieke irritatiereactie op van de luchtwegen, wat ook bij niet gesensitiveerde subjecten leidt tot een achteruitgang van de longfunctie.
Een geïsoleerde late of duale reactie op de expositie wordt gevonden na blootstellingen aan agentia met laag moleculair gewicht, zoals ook isocyanaten. Zulke reacties versterken de hypothese dat bronchiale hyperreactiviteit kan worden veroorzaakt door inhalatie van chroom.
Bij bepalingen van chroom in de lucht op een doorsnee werkplaats, bleek dat de concentraties lager zaten dan de TLV van 50 µg/m³. Dit houdt in dat een beroepsastma op chroom kan ontstaan ondanks een blootstelling welke ruim onder de aangewezen richtwaarde ligt.
Beroepsastma kan leiden tot ernstige irreversibele obstructieve afname van de longfunctie indien onbehandeld. De enige effectieve behandeling is de vroegtijdige en totale stopzetting van contact met chroom.

Populaire posts van deze blog

Apenpokken - stand van zaken

Apenpokken zijn wereldwijd in opmars, ook in België. Wat is het, hoe wordt het overgedragen, wat zijn de preventiemaatregelen en wat is de huidige stand van zaken in België? Sinds de laatste keer dat ik erover schreef begin juli, is de situatie wat gewijzigd. Onderstaand artikel geeft een overzicht. Wat zijn Apenpokken Monkeypox of Apenpokken (MPX) wordt veroorzaakt door het monkeypoxvirus (MPXV), dat behoort tot de familie van de orthopoxvirussen (waartoe ook het pokkenvirus behoort). Tot nu toe kwam de ziekte vooral voor in beboste delen van Centraal- en West-Afrika, met sporadisch gevallen in andere landen, gelinkt aan een reis naar deze gebieden. Sinds begin mei 2022 verspreidt de ziekte zich echter in Europa en daarbuiten, waarbij besmettingen vooral voorkomen bij mannen die seksuele contacten hebben met mannen, maar niet uitsluitend. Hoe raakt men besmet Om besmet te geraken door het apenpokkenvirus moet men nauw contact hebben met een besmettelijke of ziek persoon. Dit kan optre

Jicht en jus (d'orange)

Recent heb ik gelezen dat softdrinks een jichtopstoot kunnen veroorzaken! Drinken van twee gesuikerde softdrinks per dag zou de kans op een jichtopstoot met 85% doen stijgen. Het vruchtsuiker (fructose) is verantwoordelijk voor dit verhoogd risico, dieetdranken geven geen probleem. Ook andere producten die fructose bevatten (fruitsappen, appels en sinaasappels) geven een verhoogde kans op jicht!? Kijk, dat is dus nieuw voor mij. In alle overzichtslijstjes voor jichtlijders vind je net terug dat je fruit naar believen mag nuttigen. Snoepjes die fructose bevatten moet je dan weer vermijden. Ja, het wordt soms verwarrend. Jicht is een reumatische aandoening. Ze is al heel lang geleden beschreven.  De Griekse geneesheer Hippocrates had het er 25 eeuwen geleden al over. Men dacht wel altijd dat jicht een gevolg was van een overdaad aan alcohol en rijkelijke maaltijden. De jichtlijder kreeg alle schuld voor zijn ziekte in de schoenen geschoven. Maar het is een te hoog urinezuurgehal

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels