Doorgaan naar hoofdcontent

Light kanker met een snuifje suiker

Volgens een nieuwe studie zou het roken van light sigaretten even slecht zijn als gewone sigaretten? Wel d'uh! Dat heb ik al tijdens mijn opleiding gehoord, jaren en jaren geleden, toen ik nog jong en vitaal was. Enkel het teergehalte is lager, er zitten voor het overige evenveel kankerverwekkende stoffen in die kankerstokjes. Het is wel een beetje ergerlijk, hoe men in zulk een artikel opeens uit de lucht lijkt te komen vallen, zo van tiens, zijn light sigaretten even slecht? En wij die allemaal dachten dat die even gezond waren als een teug alpenlucht.

Nu ik het toch over sigaretten heb. De meeste mensen weten wel dat het niet zomaar opgerolde tabaksbladeren zijn, zoals sigaren. Aan sigaretten worden allerlei stoffen toegevoegd (minimaal 599 blijkbaar, maar ik ga ze niet allemaal opsommen).
Om te beginnen, suiker. Tien procent van de sigaret bestaat uit suiker! De verbranding van suiker neutraliseert de bittere smaak van tabaksrook, wat zeker bij de glucofiele generatie Y de drempel om te roken verlaagt. Er komt hierbij wel acetaldehyde vrij, wat kankerverwekkend is (o nee! Een kankerverwekkende stof in een sigaret?) en zorgt voor het verslavende effect, naast natuurlijk nicotine. Er zijn ook vele vermoedens dat er extra nicotine aan sigaretten zijn toegevoegd, om de sigaret nog verslavender te maken. Maar voor zover ik weet, is dat (nog) niet bevestigd geworden. Of het doen afnemen van het nicotinegehalte in de sigaretten zo ideaal zou zijn, is bovendien nog maar de vraag. Het is zeker mogelijk dat de nicotinejunkie nog meer gaat roken, om aan zijn dagelijkse dosis te raken. Waardoor hij meer teer zou binnenkrijgen. Wat niet goed is. Om het over teer te hebben, wist je dat in een jointje 3 maal meer teer zit dan in een sigaret? En op dat spul zit niet eens een filter. En dan gaat men nog zo diep mogelijk inademen en de rook nog eens zo lang mogelijk in de longen houden (wat zinloos is, de actieve stof wordt onmiddellijk in de bloedbaan opgenomen, je zit dus alleen maar extra teer op je longen neer te zetten - maar wat verwacht je van potheads?). Door dit alles telt één joint voor vijf sigaretten! Wanneer men over de mogelijke nadelige effecten van marihuana gaat discussiëren, vergeet men doorgaans de kankerverwekkende eigenschappen. "Het is een natuurproduct man!" (de pesticiden die erop gespoten worden tellen natuurlijk niet mee). "Marihuana is onschadelijk!" (ook al hebben tal van wetenschappelijke onderzoeken aangetoond dat het een invloed heeft op het rijgedrag, blijvende veranderingen van de persoonlijkheid en zelfs terugkerende psychotische episodes kan uitlokken). "Het is een complot van de overheid." Ja, waarschijnlijk waren de aliens uit Roswell allergisch voor het spul.
Maar ik wijk af.
Wat alleszins wél aan de sigaret wordt toegevoegd, is ammoniumhydroxyde. Dat product krijg je wanneer je ammoniak oplost in water. Wel, als je dan toch een teerlaag op de binnenkant van je longen gaat zetten, is het wellicht een goed idee om de boel ook eens goed op te kuisen met een scheutje ammoniak! De reden voor deze toevoeging, is dat het zorgt voor een grotere opname van het (ik zeg het nog maar eens, verslavende) nicotine.
En natuurlijk zitten er in sigaretten ook een reeks smaakstoffen, zoals cacao, drop, rozijnensap, propyleenglycol, menthol en extract van valeriaanwortel. Dat maakt de rokersrochels waarschijnlijk ook een ietsje smakelijker om terug door te slikken. Menthol gaat ook de luchtwegen licht verdoven. Dan kun je het teerlaagje tot diep in je longblaasjes plaatsen.
Wel, er zitten uiteraard nog tal van schadelijke stoffen in een sigaret, zoals arsenicum, benzeen, cadmium, cesium, chloroform, cyanide, kwik, lood, methanol, vinylchloride en ga maar door.

Roken slecht voor de gezondheid? Waar hààl je het vandaan!


Enkele referenties

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...