Doorgaan naar hoofdcontent

Een cluster van drugs

Een tijd geleden heb ik het al eens gehad over drugs en rijvaardigheid en drugtesten bij werknemers. Gisteren heb ik een cluster gehad van druggevallen.

Tijdens de periodieke onderzoeken op een bedrijf, diende ik bij een aantal mensen ook hun medische schifting te verlengen. Zo ook bij een jonge werknemer, die niet alleen af en toe collega's dient te vervoeren, maar ook vaak met de heftruck rijdt (en dus een veiligheidsfunctie heeft). Ik zag eigenlijk onmiddellijk dat er iets niet in de haak was met die kerel. Hij leek wat verward, praatte uitzonderlijk langzaam, deed wat lacherig en zijn bewegingen waren wat ongecoördineerd. Zijn adem rook ook wat naar alcohol, maar dronken leek hij me ook weer niet echt te zijn. Zijn evenwichtstest was ook normaal, maar ik vroeg hem toch op de man af of hij gedronken had. Waarom vraag je dat, antwoordde hij. Omdat er toch iets scheelt aan die evenwichtstest, zei ik. En omdat ik zie dat je onder de invloed bent. Waarop hij toegaf dat hij de avond ervoor wat gedronken had, maar hij wilde niet zeggen hoeveel. Hoe langer het gesprek vorderde, hoe meer me het opviel dat hij niet normaal reageerde. Tot het me plots daagde: hij was niet dronken, hij was high! As high as a kite, om de populaire Engelstalige uitdrukking te gebruiken.
Natuurlijk heb ik hem die schifting niet gegeven. Ik heb hem wel verwezen naar zijn huisarts voor een bloedtest en controle op drugs. In afwachting van het resultaat heb ik hem ook ongeschikt verklaard voor een veiligheidsfunctie.
Het is al erg genoeg dat hij zijn hersencellen zit te vergiftigen met een alcohol-cannabis-cocktail, maar om half-comateus op het werk op te dagen, op het medisch onderzoek!, daar moet je echt een kalf voor zijn. Het is niet mijn gewoonte, maar die gast heb ik wel flink de les gelezen. Of het tot hem is doorgedrongen, gezien zijn "hoge" status, is wel nog de vraag.

Alsof ik nog niet voldoende was achterop geraakt met de onderzoeken, kreeg ik een uur later een telefoontje van de personeelsverantwoordelijke van een ander bedrijf. Daar was een van hun schrijnwerkers (opnieuw) geflipt, en in ziekteverlof beland. Blijkbaar is het in het bedrijf algemene kennis dat die man op regelmatige basis speed slikt. Wat kunnen en/of moeten ze doen, was de vraag. Tja, antwoord ik, een veiligheidsfunctie en werken met gevaarlijke machines is natuurlijk uitgesloten, zeker zolang ik geen bevestiging heb van een behandelend arts dat hij clean is en blijft. Dat is een probleem, want zijn functie bestaat bijna uitsluitend op rondrijden met een heftruck en werken met een zaagmachine. Wat dus zal leiden tot tijdelijke overmacht, zolang hij blijft gebruiken. Hierdoor wordt hij misschien nog verder de dieperik ingeduwd, maar ik zie zelf geen andere optie.
Ben ik misschien te streng voor gebruikers van alcohol en andere drugs, omdat ik zelf nooit drugs heb gebruikt en alcohol slechts sporadisch gebruik? Ik denk van niet. Om te beginnen zijn cannabis en speed illegale drugs. Als ik hiertegen vanuit mijn functie als arbeidsgeneesheer niet kordaat optreed voor de evaluatie van geschiktheid voor een veiligheidsfunctie, wat is mijn oordeel dan nog waard? En rondom het gebruik van alcohol zijn er ook richtlijnen die ik dien te volgen. Want ook al is alcohol een sociaal aanvaarde drug, een drug blijft het!

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...