Doorgaan naar hoofdcontent

More is more

- En hoe zit het met de werkdruk? Een vraag die ik steeds minder graag stel, want meer en meer krijg ik te horen dat het absoluut niet-meer-te-doen is! Ze is veel te hoog, met hetzelfde aantal mensen moet meer werk gedaan worden of dezelfde hoeveelheid werk maar met minder mensen, ze is hoog met pieken, ze is constant hoog, ze is elk jaar verder gestegen... tal van varianten maar de rode draad is: ze is te hoog.

En daar heb ik alle begrip voor. De werkdruk ís hoog. En ze is de laatste jaren gestegen. Maar ik heb zelf ook een hoge werkdruk, en wanneer de mensen beginnen uit te breiden over de manier waarop hun werkdruk te hoog is en waarom het allemaal de schuld is van hun leidinggevenden, begin ik op de klok te kijken, want er zijn nog drie wachtenden na hen. Tot vijf (af en toe zelfs zes) werknemers per uur gepland. Dat is - diplomatisch gezegd - doorwerken. Op minder dan vijf maanden heb ik alweer ruim 1800 mensen op consultatie gezien, en dat cijfer is waarschijnlijk weinigzeggend, maar geloof me, het is veel.

De druk op de ketel stijgt almaar verder, maar hoeveel druk kan de ketel eigenlijk aan? Kwantiteit boven kwaliteit, een gekend probleem in de hedendaagse maatschappij. More is more. Maar hoelang gaat het allemaal nog houdbaar blijven? Hoelang duurt het totdat mensen overal beginnen te zeggen "genoeg!"? Burn-out, depressies, of de steeds in aanvang toenemende modeziektes zoals CVS ofte chronisch vermoeidheidssyndroom en fibromyalgie - wat gewoon verdoken vormen zijn van burn-out en depressies - het zal meer en meer gaan optreden. En dan wat? Dan verkassen de grote bedrijven naar lage-loonlanden.

Och, misschien zie ik het allemaal wat te somber in. Wellicht zal het allemaal zo'n vaart niet lopen. Dat hoop ik tenminste.

---
Test je werkdruk
Werkdruk baart werknemers meeste zorgen

Populaire posts van deze blog

Nieuwe publicatie: Verzameling van de rechtspraak over psychosociale risico's op het werk (2016-2023)

In een gezamenlijke inspanning hebben de Algemene Directie Humanisering van de Arbeid van de FOD Werkgelegenheid en academici een uitgebreide verzameling samengesteld van rechtspraak gerelateerd aan psychosociale risico's op het werk. Dit document, dat de periode van 2016 tot 2023 beslaat, biedt inzicht in hoe rechtbanken omgaan met de gewijzigde wetgeving sinds 2014 over deze materie. Het is bedoeld om preventieadviseurs en anderen die met deze problematiek te maken hebben, direct naar relevante casussen en thema’s te leiden. Afbeelding: Studievoormiddag van de FOD Werkgelegenheid. Bron: Youtube. De toenemende relevantie van psychosociale risico's Met een historisch hoog aantal langdurig afwezige werknemers in België, onderstrepen psychosociale risico's op het werk – zoals stress, burn-out, en pesterijen – de noodzaak voor een effectieve aanpak en preventie. De wet van 4 augustus 1996, die werknemersbescherming biedt, en de significante wijzigingen in de wetgeving si

Controles op veiligheid van opblaasbare attracties

Opblaasbare attracties zoals springkastelen zijn een populaire aanvulling op ( bedrijfs )evenementen, maar recente incidenten en controles hebben veiligheidsproblemen aan het licht gebracht. Deze zorgen hebben geleid tot een aankondiging door de FOD Economie om toekomstige evenementen strenger te gaan controleren.   Veiligheidsrichtlijnen en regelgeving Aanbieders van opblaasbare structuren, zoals springkastelen en obstakelparcours, moeten de veiligheid van hun diensten garanderen. Dit houdt in dat zij zich moeten houden aan specifieke regelgeving, waaronder het Koninklijk Besluit betreffende de uitbating van speelterreinen en het Koninklijk Besluit voor de organisatie van actieve ontspanningsevenementen. Deze wetten stellen duidelijke eisen aan de veiligheid en het toezicht op deze attracties.   Veelvoorkomende veiligheidsproblemen Enkele van de meest zorgwekkende bevindingen door de FOD Economie omvatten: Onvoldoende schokdemping: Een geschikte schokdempende ondergr

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels