Doorgaan naar hoofdcontent

RSI als modeziekte

Onlangs is de Nederlandse gynaecoloog Cees Renckens, ook voorzitter van de Nederlandse Vereniging tegen Kwakzalverij, gepromoveerd op een proefschrift waarin hij ondermeer afrekent met de zogenaamde "modeziekten". Hiermee doelt hij op aandoeningen zoals whiplash, CVS (chronisch vermoeidheidssyndroom), bekkeninstabiliteit, fibromyalgie, RSI (repetitive strain injury) e.d.m. Hij constateerde een toename in het aantal klachten wanneer een tv-programma aandacht aan een bepaalde aandoening geeft; klachten die niet medisch aantoonbaar zijn.
Over een aandoening als bekkeninstabiliteit ga ik me niet uitspreken - ik ben geen gynaecoloog of orthopedist, ik heb er onvoldoende kennis over. En over een aantal van de andere "mode"-aandoeningen heb ik zelf mijn twijfels, daar blijf ik dus ook van af. Maar RSI in hetzelfde rijtje plaatsen, dat vind ik nu echt niet kunnen. En daar ga ik het dus even over hebben.

Bernardino Ramazzini (1633-1714) was een Italiaans arts. Hij wordt beschouwd als de "eerste arbeidsgeneesheer". Zijn belangrijkste bijdrage aan de geneeskunde was zijn werk over beroepsmatige aandoeningen, getiteld "De Morbis Artificum Diatriba". Dit handelde over de gezondheidsrisico's van chemicaliën, stof, metalen en andere agentia gebruikt door arbeiders in 52 beroepen. In zijn werk had hij het bvb. ook over de aandoeningen die monniken konden treffen. "De aanhoudende bewegingen van de hand en steeds in dezelfde richting... veroorzaakt een intense vermoeidheid van de hand en de hele arm, ten gevolge van de continue... overbelasting van de spieren en pezen." Een gelijkaardig voorbeeld gaf hij bij bakkers, die door de constante druk van het kneden van hun deeg gezwollen en pijnlijke handen kregen. Ik zou verder kunnen uitweiden over beschrijvingen van RSI in het verleden, maar ik heb denk ik hiermee al voldoende aangetoond dat RSI geen "moderne ziekte" is.

En waar haalt collega Renckens het vandaan dat RSI-klachten niet medisch aantoonbaar zijn? Laat ik de tenniselleboog als voorbeeld nemen. Dit is een ontsteking van de pezen die aanhechten aan de laterale epicondylus van het opperarmbeen, doorgaans veroorzaakt door een langdurig aanhoudende repetitieve belasting van de handstrekkers. Bij het klinisch onderzoek is deze diagnose relatief eenvoudig te stellen (drukpijn t.h.v. de epicondylus lateralis, pijn bij actief of passief strekken van de handstrekkers - met of zonder weerstand, ...). Ook een echografie kan deze aandoening nogal eens bevestigen. Klachten die dus wel degelijk medisch te objectiveren zijn.

Als arbeidsgeneesheer vind ik het onbegrijpelijk dat RSI door sommigen nog steeds als een nepziekte wordt beschouwd. Arbeiders die door repetitieve handelingen een overbelasting krijgen - ik kom het zo vaak tegen, en meestal is de precieze oorzakelijke activiteit relatief eenvoudig te achterhalen.

Populaire posts van deze blog

Cyanide

En nog eens een strikt arbeidsgeneeskundig blogartikel. Een van de aan mij toegewezen bedrijven heeft informatie gevraagd over cyanides. Redelijk gespecialiseerde informatie wellicht, maar relevant voor bedrijven die met blauwzuur werken. En om collega's arbeidsgeneesheren en preventieadviseurs het opzoekwerk te besparen, maak ik de tekst ook maar publiek. --- CYANIDE 1. Fysische en chemische eigenschappen HCN Heerlijk verfrissend... eh, ruik ik amandelen? HCN is een kleurloze vloeistof of kleurloos gas met de karakteristieke geur van bittere amandelen. HCN gas en vloeistof zijn mengbaar met water en oplosbaar in ethanol en ether. Het kook- en smeltpunt van HCN zijn respectievelijk 25,70°C en -13,24°C. HCN wordt gebruikt als ontsmettings- of desinfectiemiddel, of in chemische syntheses. NaCN en KCN De zouten NaCN en KCN zijn witte, kristallijne vaste stoffen met een lichte amandelgeur. Het smeltpunt van NaCN is 560°C en van KCN 620-635°C. KCN is goed oplosbaar i

Is maté oké?

Maté is een infusie van yerba maté bladeren in heet water. Het lijkt nog het meeste op thee, en wordt in de Zuid-Amerikaanse landen ook in plaats hiervan en in plaats van koffie gedronken. Eeuwenoud symbool van gezondheid en vriendschap, is deze drank er hét sociale bindmiddel. Maté is ook in de lage landen verkrijgbaar, in kruidenwinkels maar ook in grootwarenhuizen. En het heeft een afzetmarkt. Niet alleen bij inwijkelingen uit Zuid-Amerika. Maté wordt, naast groene thee, namelijk ook aanbevolen als hulpmiddel bij afvallen. Op een relatief bekende website staat maté geklasseerd onder "planten zonder risico", "... U kunt ook rechtstreeks thee van maté of groene thee nemen: gemakkelijk te vinden en veelvuldig gebruikt ..." Tal van dieetwebsites raden ook maté aan, omwille van tal van redenen: naast bijkomend gewichtsverlies, heeft het een beschermend effect op het hart. Het doet de slechte cholesterol dalen en beschermt tegen beschadigingen van het DNA. Het h

Jicht en jus (d'orange)

Recent heb ik gelezen dat softdrinks een jichtopstoot kunnen veroorzaken! Drinken van twee gesuikerde softdrinks per dag zou de kans op een jichtopstoot met 85% doen stijgen. Het vruchtsuiker (fructose) is verantwoordelijk voor dit verhoogd risico, dieetdranken geven geen probleem. Ook andere producten die fructose bevatten (fruitsappen, appels en sinaasappels) geven een verhoogde kans op jicht!? Kijk, dat is dus nieuw voor mij. In alle overzichtslijstjes voor jichtlijders vind je net terug dat je fruit naar believen mag nuttigen. Snoepjes die fructose bevatten moet je dan weer vermijden. Ja, het wordt soms verwarrend. Jicht is een reumatische aandoening. Ze is al heel lang geleden beschreven.  De Griekse geneesheer Hippocrates had het er 25 eeuwen geleden al over. Men dacht wel altijd dat jicht een gevolg was van een overdaad aan alcohol en rijkelijke maaltijden. De jichtlijder kreeg alle schuld voor zijn ziekte in de schoenen geschoven. Maar het is een te hoog urinezuurgehal