Doorgaan naar hoofdcontent

Veiligheidstraining in de bouw: Effectiviteit en uitdagingen

Hoewel veiligheidstraining essentieel wordt geacht om arbeidsongevallen in de bouwsector te verminderen, toont recent onderzoek uit Spanje aan dat de huidige aanpak niet het gewenste effect heeft.

Veiligheidstraining in perspectief

Veiligheidstraining is een centraal thema in beleid gericht op het verbeteren van de arbeidsomstandigheden. Het Europese Strategische Kader voor Gezondheid en Veiligheid op het Werk 2021–2027 benadrukt de noodzaak van effectieve training om risico's te beheersen, vooral in risicovolle sectoren zoals de bouw. Ondanks deze focus blijft het aantal ongevallen hoog, en de effectiviteit van bestaande trainingsprogramma's staat ter discussie.


Onderzoek naar trainingsmethoden

Uit een longitudinaal onderzoek in Spanje bleek dat bedrijven met meer trainingsuren ook meer ongevallen rapporteerden. Deels kan dat wijzen op reactieve trainingen (= trainingen die worden aangeboden als een maatregel na ongevallen) of ook op bedrijven met een sterker veiligheidsbeleid, die arbeidsongevallen consequenter en vollediger rapporteren. Deze bevinding roept desalniettemin vragen op over de kwaliteit en relevantie van de training. Vooral verplichte, generieke trainingen lijken minder effectief in het verminderen van ongevallen. Vrijwillige en gespecialiseerde trainingen, hoewel beperkter in omvang, tonen potentie, vooral wanneer ze continu worden aangeboden en specifiek zijn afgestemd op de werkomstandigheden.


Belemmeringen voor effectiviteit

De beperkte effectiviteit van huidige trainingen kan worden toegeschreven aan:

  1. Generieke inhoud: Veel trainingen behandelen algemene risico's en houden geen rekening met specifieke werkomstandigheden (= te theoretisch).
  2. Gebrek aan praktische toepassingen: Traditionele methoden, zoals klassikale lessen, missen vaak interactie en praktijkoefeningen (= saai).
  3. Reactieve training: Trainingen worden vaak pas aangeboden na een ongeval, in plaats van preventief (= te laat).
  4. Taal- en cultuurbarrières: Vooral in de bouwsector, waar veel buitenlandse werknemers actief zijn, wordt training niet altijd in de moedertaal aangeboden (= onbegrijpelijk).


Aanbevelingen voor verbetering

Om veiligheidstraining effectiever te maken, kunnen preventieadviseurs en HR-professionals overwegen:

  • Aanpassing van de inhoud: Stem de training af op de specifieke risico's en behoeften van het bedrijf en de werknemers (= interessant).
  • Interactieve methoden: Gebruik technologieën zoals virtual reality voor realistische simulaties en praktijkgerichte oefeningen (= leuk).
  • Continuïteit waarborgen: Bied regelmatige bijscholing aan, zelfs als dit niet wettelijk verplicht is (= doorlopend).
  • Evaluatie van leerresultaten: Implementeer objectieve evaluaties om de kennisoverdracht en toepassing in de praktijk te meten (= evalueer en stuur bij).


Conclusie

Effectieve veiligheidstraining vraagt om een grondige herziening van zowel de inhoud als de methodologie. Door trainingen specifiek, interactief en doorlopend te maken, kunnen bedrijven niet alleen voldoen aan wettelijke eisen, maar ook een wezenlijke bijdrage leveren aan het verminderen van arbeidsongevallen. Preventieadviseurs en HR-professionals spelen hierin een sleutelrol door de brug te slaan tussen theorie en praktijk.


Bron: Estudillo B et al. Effectiveness of training in reducing accidents in construction companies. Journal of Safety Research Volume 92, February 2025, Pages 283-291.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...