Doorgaan naar hoofdcontent

Levertesten

De levertesten. Hoeveel bloedstalen ik daarvoor al genomen heb (en voor de bepaling van hepatitis B antilichamen natuurlijk, nog een hoop meer). In mijn bedrijven had ik sinds vorig jaar al de gewoonte om alle resultaten van levertesten aan de betrokken werknemers op te sturen - kwestie van me wat uit te sloven. Ik had namelijk positieve reacties gehad omdat ik voor alle werknemers met gestegen levertesten een brief had opgesteld voor hen en voor hun huisarts. In de brief voor de huisarts zelfs een grafiekje, erg streberig hoor. Maar bon, ik voelde me zo gevleid dat ik dacht, nu doe ik voor iedereen hetzelfde. Ik stelde een tekst op (staat hieronder), en bij nader inzien kortte ik die nog wat in. Ik had namelijk vermeld dat je gestegen waarden ziet bij onder meer galblaascarcinoom en nog meer van dat lekkers. Als je dan wat licht gestegen levertesten hebt, komt zulke informatie wellicht eerder ongelegen - zeker wanneer je nagaat dat het onterecht is om bij licht gestegen levertesten aan zulke dingen te gaan denken. Een pintje teveel, of teveel frietjes met mayonaise, dat is al waarschijnlijker.
Nu gaan alle resultaten van technische onderzoeken moeten teruggekoppeld worden. We gaan dat wel niet zelf moeten doen, behalve dan voor de testen zoals audiometrieën, spirometrieën e.d. - wat ik al deed, dus wat geen probleem is. Ik zou eigenlijk blij moeten zijn dat nu alle technische onderzoeken zullen worden teruggekoppeld. Iedereen beter geïnformeerd. Minder werk voor mij, want ik moet geen brieven meer opstellen voor de levertesten. Maar die papierberg! dacht ik echter. Al die brieven en enveloppen, om te zeggen dat alles normaal is. Wat is het nut daarvan? Hoe kafka is dat nu niet? Tot ik besefte dat ik het zelf al deed.
Waarom was ik dan geprikkeld over het nieuws? Na even denken daagde het: omdat ik dan niet meer de enige ben die alle technische onderzoeken terugkoppelt. Ik kan hierin niet meer uitblinken. Zeer hubris van mij. Het zal me leren.

---
Wanneer werknemers beroepsmatig blootgesteld zijn aan solventen, wordt om de 6 maanden een bloedname uitgevoerd. Bij deze bloedname worden drie levertesten beoordeeld.

De levertesten1. GOT (glutamaatoxalaattransaminase)
Verhoogde waarden ziet men bij:
  • acute hepatitis, langdurige shock, toxische leverbeschadiging
  • persisterende hepatitis, chronisch alcoholmisbruik, levercirrose, hemochromatose, steen, galblaascarcinoom, enz.
  • rhabdomyolyse
  • hartinfarct
  • acute pancreatitis
  • sterke intravasculaire hemolyse
  • (soms) bij ernstig cerebraal infarct
  • in zeldzame gevallen: als gevolg van complexvorming met immunoglobulinen
2. GPT (glutamaatpyruvaattransaminase)
Verhoogde waarden ziet men bij:
  • acute hepatitis, intoxicatie door medicamenten, organische oplosmiddelen, langdurige shock, acute autoimmune hepatitis, enz.
  • chronische hepatitis, alcoholmisbruik, levercirrose, hemochromatose, levermetastasen
  • steen, galblaascarcinoom, pancreascarcinoom
  • soms intermitterend verhoogd, bv. bij chronische hepatitis C
3. GGT (gammaglutamyltransferase)
Verhoogde waarden ziet men bij:
  • bijna alle vormen van leveraandoeningen
  • extra-hepatische aandoeningen waarbij lever betrokken kan zijn (bv. in sommige gevallen van myocardinfarct, acute pancreatitis of pancreascarcinoom)
  • toediening c.q. inname van: anticonceptiva, geneesmiddelen, barbituraten, anesthetica, heroïne e.d. (niet in alle gevallen)
  • patiënten die radiotherapie hebben ondergaan
  • (vooral chronisch) alcoholmisbruik (in meeste gevallen)

Rol van de lever
De lever speelt een belangrijke rol bij de vetstofwisseling in het lichaam.
De lever produceert galvloeistof en is daardoor betrokken bij de vetvertering. De galzouten in de galvloeistof kunnen namelijk de vetten uit het eten, in de dunne darm in hele kleine druppeltjes verdelen (emulgeren). Hierdoor kunnen vetverterende enzymen beter op het vet inwerken.
Ook kan de lever zelf vetten opnemen en weer afbreken. Daarnaast kan de lever uit andere stoffen nieuwe vetten vormen, zoals cholesterol.
Als er een storing in de vetstofwisseling in de lever optreedt, kan vet gaan ophopen in de levercellen. Dit wordt leververvetting of leversteatose genoemd.


Betekenis van gestoorde testenBij gestoorde levertesten dient men in eerste instantie een aantal diagnoses uit te sluiten:
Virale hepatitis B en C, ziekte van Wilson, hemochromatose, alfa-1-antitrypsinedeficiëntie, auto-immune hepatitis en overmatig alcoholgebruik.

Door de toename van mensen met overgewicht, is leververvetting of leversteatose op dit moment de meest voorkomende leverafwijking.

Symptomen van leververvettingVerreweg de meeste mensen hebben geen klachten, maar soms kan vermoeidheid en wat vage buikpijn voorkomen.

Diagnose van leververvettingDoor middel van echografie, een onderzoek met geluidsgolven, kan leververvetting aangetoond worden.
De meest overtuigende diagnose wordt gesteld via leverpunctie. Met behulp van een bepaalde techniek wordt een klein 'hapje' (biopt) leverweefsel weggehaald en vervolgens onderzocht.

Behandeling van leververvettingDe belangrijkste behandelingswijze is meestal gewichtsverlies bereiken. Naast gezonde voeding is extra lichaamsbeweging en sport het belangrijkste.
Het alcoholgebruik dient men te verminderen tot maximaal 2 eenheden per dag.


Dr. Edelhart Y. Kempeneers

Preventieadviseur - Arbeidsgneeesheer

Populaire posts van deze blog

Jicht en jus (d'orange)

Recent heb ik gelezen dat softdrinks een jichtopstoot kunnen veroorzaken! Drinken van twee gesuikerde softdrinks per dag zou de kans op een jichtopstoot met 85% doen stijgen. Het vruchtsuiker (fructose) is verantwoordelijk voor dit verhoogd risico, dieetdranken geven geen probleem. Ook andere producten die fructose bevatten (fruitsappen, appels en sinaasappels) geven een verhoogde kans op jicht!? Kijk, dat is dus nieuw voor mij. In alle overzichtslijstjes voor jichtlijders vind je net terug dat je fruit naar believen mag nuttigen. Snoepjes die fructose bevatten moet je dan weer vermijden. Ja, het wordt soms verwarrend. Jicht is een reumatische aandoening. Ze is al heel lang geleden beschreven.  De Griekse geneesheer Hippocrates had het er 25 eeuwen geleden al over. Men dacht wel altijd dat jicht een gevolg was van een overdaad aan alcohol en rijkelijke maaltijden. De jichtlijder kreeg alle schuld voor zijn ziekte in de schoenen geschoven. Maar het is een te hoog urinezuurgehal

Cyanide

En nog eens een strikt arbeidsgeneeskundig blogartikel. Een van de aan mij toegewezen bedrijven heeft informatie gevraagd over cyanides. Redelijk gespecialiseerde informatie wellicht, maar relevant voor bedrijven die met blauwzuur werken. En om collega's arbeidsgeneesheren en preventieadviseurs het opzoekwerk te besparen, maak ik de tekst ook maar publiek. --- CYANIDE 1. Fysische en chemische eigenschappen HCN Heerlijk verfrissend... eh, ruik ik amandelen? HCN is een kleurloze vloeistof of kleurloos gas met de karakteristieke geur van bittere amandelen. HCN gas en vloeistof zijn mengbaar met water en oplosbaar in ethanol en ether. Het kook- en smeltpunt van HCN zijn respectievelijk 25,70°C en -13,24°C. HCN wordt gebruikt als ontsmettings- of desinfectiemiddel, of in chemische syntheses. NaCN en KCN De zouten NaCN en KCN zijn witte, kristallijne vaste stoffen met een lichte amandelgeur. Het smeltpunt van NaCN is 560°C en van KCN 620-635°C. KCN is goed oplosbaar i

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels