Doorgaan naar hoofdcontent

Thiocyanaat

Een beroepsmatige blootstelling aan cyaniden of nitrilen kan worden geëvalueerd door het meten van thiocyanaat in de urine.
Blauwzuur (HCN, waterstofcyanide, cyaanwaterstof) is een kleurloze vloeistof met een kookpunt van 24,6 °C. Op de werkplek kan het dus in vloeibare en gasvorm voorkomen. Het heeft een kenmerkende geur van bittere amandelen, maar een derde van de bevolking ruikt deze geur niet.
Blauwzuur is zeer brandbaar en explosief.
Het wordt gebruikt als een ontsmettingsmiddel, als rodenticide en insecticide. Het is een intermediair product bij de productie van plastic en kunstvezels; het gas kan gevormd worden in hoogovens en het komt vrij bij de verbranding van polyurethaanschuim.
Er blijkt bij mannen die sigaren roken een significante hoeveelheid stoffen, zoals thiocyanaat in het bloed aanwezig, afhankelijk van de hoeveelheid sigaren. De concentratie aan thiocyanaat in de urine zal bij rokers systematisch hoger liggen.


GezondheidseffectenDe toxiciteit van het gas berust op de aanwezigheid van het cyanide-radicaal, dat als een krachtige enzymremmer fungeert en de celademhaling blokkeert.


1. Locale irriterende effectenBij ongeveer 35 ppm is blauwzuur licht irriterend voor de bovenste luchtwegen en slijmvliezen.
De vloeistof is irriterend voor de huid en ogen. Bij een hoge blootstelling (die zelden voorkomt, eigenlijk alleen wanneer personen niet kunnen vluchten) kan longoedeem en laryngospasme optreden.

2. Acute systemische effecten
  • Hoofdpijn, duizeligheid, misselijkheid en braken
  • Smaak van bittere amandelen
  • Snelle ademhaling, benauwdheid
  • Tachycardie, metabole acidose
  • Angst, lethargie, bewusteloosheid
  • Convulsies, coma, exitus

Populaire posts van deze blog

Jicht en jus (d'orange)

Recent heb ik gelezen dat softdrinks een jichtopstoot kunnen veroorzaken! Drinken van twee gesuikerde softdrinks per dag zou de kans op een jichtopstoot met 85% doen stijgen. Het vruchtsuiker (fructose) is verantwoordelijk voor dit verhoogd risico, dieetdranken geven geen probleem. Ook andere producten die fructose bevatten (fruitsappen, appels en sinaasappels) geven een verhoogde kans op jicht!? Kijk, dat is dus nieuw voor mij. In alle overzichtslijstjes voor jichtlijders vind je net terug dat je fruit naar believen mag nuttigen. Snoepjes die fructose bevatten moet je dan weer vermijden. Ja, het wordt soms verwarrend. Jicht is een reumatische aandoening. Ze is al heel lang geleden beschreven.  De Griekse geneesheer Hippocrates had het er 25 eeuwen geleden al over. Men dacht wel altijd dat jicht een gevolg was van een overdaad aan alcohol en rijkelijke maaltijden. De jichtlijder kreeg alle schuld voor zijn ziekte in de schoenen geschoven. Maar het is een te hoog urinezuurgehal

Cyanide

En nog eens een strikt arbeidsgeneeskundig blogartikel. Een van de aan mij toegewezen bedrijven heeft informatie gevraagd over cyanides. Redelijk gespecialiseerde informatie wellicht, maar relevant voor bedrijven die met blauwzuur werken. En om collega's arbeidsgeneesheren en preventieadviseurs het opzoekwerk te besparen, maak ik de tekst ook maar publiek. --- CYANIDE 1. Fysische en chemische eigenschappen HCN Heerlijk verfrissend... eh, ruik ik amandelen? HCN is een kleurloze vloeistof of kleurloos gas met de karakteristieke geur van bittere amandelen. HCN gas en vloeistof zijn mengbaar met water en oplosbaar in ethanol en ether. Het kook- en smeltpunt van HCN zijn respectievelijk 25,70°C en -13,24°C. HCN wordt gebruikt als ontsmettings- of desinfectiemiddel, of in chemische syntheses. NaCN en KCN De zouten NaCN en KCN zijn witte, kristallijne vaste stoffen met een lichte amandelgeur. Het smeltpunt van NaCN is 560°C en van KCN 620-635°C. KCN is goed oplosbaar i

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels