Doorgaan naar hoofdcontent

Bloeddrukmeters niet altijd nauwkeurig

Dat bloeddrukmeters niet altijd even nauwkeurig zijn, hoef je mij niet meer te vertellen. Zelfs de manuele toestellen zijn niet voor het volle pond betrouwbaar.
Ik voer meestal de onderzoeken uit in een onderzoekscentrum of een onderzoekswagen, en ik gebruik dan het daar aanwezige materiaal. Wanneer ik op een bedrijf zelf zit, gebruik ik de toestellen die ik van mijn werkgever hiervoor ter beschikking heb gekregen.
De bloeddrukmeters worden sinds vorig jaar, in kader van de isonormen, jaarlijks geijkt. De jaren hiervoor was dat niet het geval. En vorig jaar kreeg ik na de ijking een nieuwe bloeddrukmeter. De "oude" - een die ik een twee jaar had gebruikt, was volgens de hoofdverpleger die de ijking had uitgevoerd, bijzonder inaccuraat. "Had je dat niet gemerkt?" vroeg hij. "Hij zat er zeker 20 mmHg boven". Ja, het viel me soms wel op dat er véél mensen waren die een hogere bloeddruk hadden dan gewoonlijk, maar een variatie van 20 mmHg is nu ook niet zó uitzonderlijk. Het gebeurde ook niet zo uitzonderlijk vaak dat ik die bloeddrukmeter gebruikte. Het was natuurlijk behoorlijk beschamend voor mij - ik herinnerde me de verscheidene malen dat er werknemers waren die zeiden dat ze "nooit zo'n hoge bloeddruk hadden", en waarbij ik dan de snuggere opmerking maakte dat ze misschien wat weinig hadden geslapen of veel stress hadden of iets dergelijks. Ik had er nooit bij stilgestaan dat mijn spiksplinternieuwe, top-of-the-line bloeddrukmeter een foutieve waarde zou kunnen aangeven!
Het toppunt was dan nog dat de hoofdverpleger zei dat het type bloeddrukmeter dat ik had, al vaker zulk een afwijking had vertoond. Waarom was er dan verdorie niet eerder een ijking gebeurd? En waarom werd dat type bloeddrukmeter dan nog gebruikt?
Wel, uiteindelijk heb ik een bloeddrukmeter gekregen van een "betrouwbaarder" merk, geijkt en al. maar het is sedertdien wel met minder dan abolute zekerheid dat ik naar het wijzertje op het apparaat kijk tijdens het aflaten van het ventiel.

---
Automatische bloeddrukmeters zijn niet allemaal even nauwkeurig. Daarom moet een onafhankelijk instantie de meters controleren voordat ze op de markt komen en moet er aan deugdelijke meters een keurmerk worden toegekend. Dit stelt Richard Braam, arts-onderzoeker in het UMC St Radboud.

Automatische bloeddrukmeters zijn handig in het gebruik. Mensen met hoge bloeddruk kunnen met zo’n meter makkelijk op elk gewenst moment controleren hoe ze ervoor staan. “Maar dan moeten de meters wel nauwkeurig zijn”, stelt cardioloog in opleiding Richard Braam. En daar schort het volgens zijn onderzoek nog al eens aan. De twee bloeddrukmeters die hij controleerde voldeden in elk geval niet.

Nadelig

Dat kan nadelig uitpakken voor de behandeling van patiënten met hoge bloeddruk. Braam: “Stel dat iemand op een onnauwkeurige meter ziet dat zijn bloeddruk in orde is. Dan kan hij besluiten om te stoppen met het gebruik van de pillen die hij slikt tegen te hoge bloeddruk. Terwijl zijn bloeddruk misschien helemaal niet in orde is.”

Bron: Zorgkrant.nl. 29 januari 2007.

Populaire posts van deze blog

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels

Calciumhydroxide in water

Kalkwater of kalkmelk is een oplossing van calciumhydroxide (Ca(OH) 2 ) in water. Calciumhydroxide is weinig oplosbaar in water. “0,17 gram per 100 ml water”. Bron: Chemiekaarten 19 e editie 2004. “Licht oplosbaar in water van 20°C : 1,65 g/l” Bron: Carmeuse.nl In water valt Ca(OH) 2 uiteen in Ca 2+ - en OH - -ionen. Hierdoor ontstaat een basische oplossing. De pH van een oplossing van 0,01% is 11,3. “pH: 11.3 (0.01% at 25 deg C); 12.5 to 12.7 (saturated solution (0.18 g/100 mL) at 25 deg C)” Bron: Intox.org Bij een gesatureerde oplossing (= maximum oplosbare hoeveelheid) bedraagt de pH 12,4 tot 12,8. “pH (saturated solution): 12.4” Bron: Sultanchemists.com “pH: 12,5-12,8 bij een concentratie van 1.070 mg/l” Bron: Carmeuse.nl Bij een langere blootstelling aan calciumhydroxide zullen de huidletsels meer uitgesproken zijn. Dit staat ook als dusdanig vermeld op veiligheidsfiches over calciumhydroxide. “Calcium hydroxide penetrates the ski

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd risico, en begin