Doorgaan naar hoofdcontent

Helft haarverfproducten niet veilig

Kapsters gebruiken haarverfproducten in veel grotere hoeveelheden dan hun klanten. De wetenschappers uit het onderstaand onderzoek hebben hier blijkbaar niet echt bij stilgestaan. Maar ik heb al veel kapsters gezien (vooral tijdens mijn werk op de consultatie Beroepsziekten van het U.Z. Gasthuisberg) die een contacteczeem en/of een beroepsastma hadden ontwikkeld op de producten die ze bij hun klanten toepasten. Persulfaten zijn natuurlijk de best gekende boosdoeners, maar zeker niet de enige.

---
Van 46 onderzochte haarverfmiddelen die verkrijgbaar zijn in de EU, blijkt de helft blijvende allergische huidaandoeningen te veroorzaken. Op 10 haarverfproducten reageert de huid zelfs sterk. Dat blijkt uit een studie van de Europese Commissie. Vrouwen beginnen op steeds jongere leeftijd met het verven van hun haar. Ze beginnen gemiddeld op hun zestiende, blijkt uit eerder Deens onderzoek.

De helft van 46 onderzochte haarverfmiddelen blijkt onveilig te zijn. De Europese Commissie gaat nu bekijken hoe de risico's verminderd kunnen worden. ''Het is onze taak de consumenten te beschermen en te zorgen voor veilige producten,'' zegt Europees Commissaris Meglena Kuneva van Consumentenzaken.

Eerder verbood Brussel al 22 ingrediënten voor haarverf omdat niet duidelijk is of ze veilig zijn. Langdurig gebruik van bepaalde haarkleurmiddelen kan zelfs leiden tot blaaskanker.

Bron: Gezondheidsnet. 13 maart 2007.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...