Doorgaan naar hoofdcontent

Bloed doneren geen bescherming tegen hartkwaal

Ik zou echt terug eens bloed moeten geven. Sinds mijn reis naar Peru en Bolivië, waarna ik een jaar lang geen bloed meer mocht geven (het is een risicogebied), is het er niet meer van gekomen. En dat is ondertussen al zeven! jaar geleden, wat vliegt de tijd. Het mag dan wel blijkbaar niet beschermen tegen hart- en vaatziekten, maar daar draait het bij bloed geven uiteindelijk ook niet om. Mijn bloedgroep, O negatief, is bovendien de meest gezochte bloedgroep. Dit bloed kan namelijk aan iedereen gegeven worden, de universele donor. Maar mijn schuldgevoel zal wellicht wat minderen zodra al het bloed kan omgezet worden tot bloedgroep O - er zou een enzym zijn dat hiertoe in staat is, en dit zou alle problemen van bloedtekort kunnen oplossen.

---
WAGENINGEN - Het doneren van bloed biedt geen bescherming tegen hart- en vaatziekten. Nieuw onderzoek van de vakgroep Humane Voeding van de Wageningen Universiteit weerlegt deze hardnekkige fabel.
Volgens de onderzoekers gaat al sinds 1981 het gerucht dat het afstaan van bloed gezond zou zijn. Bloed doneren zou namelijk de ijzerspiegel in het bloed doen dalen en een hoge ijzerspiegel zou de vaatwanden eerder aantasten. Het Wageningse onderzoek onder vierhonderd donoren en tweehonderd niet-donoren heeft daar echter geen enkel bewijs voor gevonden, aldus wetenschapper Marianne Geleijnse.
De onderzoekers selecteerden donoren en niet-donoren van tussen de 50 en 60 jaar, die meermalen per jaar bloed afstaan. Zij bleken inderdaad wat minder ijzer in hun bloed te hebben, maar hun vaatwanden waren niet waarneembaar dunner dan die van mensen die geen bloed afstaan. Verdikte vaatwanden zijn een voorspeller van hartinfarcten en beroerten.
Bloeddonoren zijn over het algemeen wel gezonder dan hun leeftijdgenoten die geen bloed geven. Maar dat komt volgens Geleijnse omdat mensen die doneren vaak bewust levende mensen zijn die waarschijnlijk ook op voeding en beweging letten. Bovendien mogen ongezonde mensen meestal geen bloeddonor worden.

Bron: AD.nl. 22 maart 2007.

Populaire posts van deze blog

Bereken je kans op een hartinfarct

Met behulp van een aantal parameters kun je de statistische kans inschatten of je binnen de tien jaar zal overlijden aan een hart- of vaatziekte.     De SCORE-tabel is niet nieuw. Het is een internationaal erkend werkmiddel dat op basis van het geslacht, de leeftijd, de systolische bloeddruk, het rookgedrag en de verhouding van totaal cholesterol op HDL-cholesterol in één overzichtelijk geheel de kans weergeeft dat je sterft aan een hartinfarct of een beroerte. De getallen worden onderverdeeld in drie categorieën: Groen: Laag risico, minder dan 5% kans om binnen de tien jaar de wormen te voeren Oranje: Matig risico, 5 à 9% kans om binnen de tien jaar de pijp aan Maarten te geven Rood: Hoog risico, 10% of meer kans om binnen de tien jaar aan de verkeerde kant van het gras te gaan liggen Het is en blijft uiteraard slechts een ruwe inschatting. Als je suikerziekte hebt, moet je al niet beginnen met de tabel. Ga dan maar uit van een ernstig verhoogd ris...

Boeken top 10 2024

Dit jaar heb ik opnieuw de mijlpaal bereikt van 100 gelezen boeken. 37 ervan heb ik een score van 5  op 5 gegeven. Uit deze lijst heb ik 10 favorieten geselecteerd die elk op hun eigen manier uitzonderlijk zijn. Hier is mijn top 10, in chronologische volgorde. Siddhartha Mukherjee – The Song of the Cell Een fascinerende reis door de geschiedenis van celbiologie. Mukherjee onderzoekt hoe cellen het fundament vormen van zowel leven als geneeskunde, en hoe ontdekkingen in celonderzoek onze kijk op gezondheid en ziekte blijvend hebben veranderd. Wetenschappelijk en toch toegankelijk geschreven. Jessie Singer – There Are No Accidents Singer onthult de systemische oorzaken achter wat vaak "ongelukken" worden genoemd. De meeste “ongelukken” zijn voorspelbaar en te voorkomen. Singer toont hoe deze term machthebbers beschermt, kwetsbaren in gevaar brengt, onderzoek ontmoedigt, schuld verschuift, slachtoffers blameert, woede dempt en zelfs begrip voor daders wekt. Boeiend en confronter...

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels...