Doorgaan naar hoofdcontent

Cardiovasculaire risicofactoren: Bloeddruk

Het is ondertussen al meer dan een jaar geleden. Een stadsbestuur waar ik de bedrijfsbezoeker ben, wou iets doen voor de gezondheid van hun mensen. Ik stelde toen voor om een check-up te doen voor de werknemers die ouder zijn dan 50 jaar. Het kostenplaatje dat hieraan gekoppeld was, bleek echter te hoog. Ik heb toen een alternatief voorstel gedaan: ik zou een vragenlijst opstellen, die de werknemers boven de 50 dan konden invullen. Ik zou een elektronische versie maken, online, waarvan de gegevens naar mijn mailadres werden verzonden. De resultaten zou ik met hen tijdens de periodieke onderzoeken bespreken. Indien ze een verhoogd cardiovasculair risico hadden en er nog geen cardiologisch onderzoek was gebeurd, zou ik hen doorverwijzen naar een cardioloog voor een check-up, en het remgeld hiervan zou de stad aan de werknemer terugbetalen. Het geheel van de informatie zou ik in spss verwerken, om een totaalbeeld te krijgen van het cardiovasculaire risico bij de oudere stadswerknemers. Zo gezegd, zo gedaan. De personeelsdienst vroeg nog een papieren versie van mijn vragenlijst, omdat niet iedereen internet-toegang had.
Uiteindelijk waren er een stuk of 20 die de online vragenlijst hebben ingevuld - geen probleem, het was gestructureerde informatie, die kon plakken in mijn spss-datarooster. Er waren er echter ook een aantal die de papieren versie verkozen, gegevens die ik met de hand moest invoeren. Dat aantal kwam uiteindelijk op meer dan 200! Een administratieve kater die ik niet had zien aankomen.
Er kwamen ook praktische problemen. De planning in het onderzoekscentrum zit meetsal stampvol. Ik kwam er soms in het geheel niet aan toe om zelfs maar aan de vragenlijsten te denken, laat staan dat ik ze ging bespreken met de mensen en dan nog verwijsbrieven ging opstellen. O, ik heb er wel een behoorlijk aantal uitgevoerd, maar bijna de helft slipte door mijn net. Ook niet alle werknemers van de stad kwamen bij mij terecht, en bij hen werd helemaal niet naar de vragenlijsten gekeken. Ik voelde me verplicht om iets meer te doen. Uiteindelijk heb ik voor alle werknemers die de vragenlijst hebben ingevuld, mijn evaluatie van hun cardiovasculair risicoprofiel teruggekoppeld, evenals een beschrijving van de grootste risicofactoren.
Die teksten vind je hieronder en in de volgende artikelen terug.

---
Hoge bloeddruk maakt iemand vatbaarder voor hart- en vaataandoeningen.

In de industrielanden komt hoge bloeddruk voor bij ongeveer 20% van de bevolking, wat voor België neerkomt op zowat twee miljoen mensen.
Het voorkomen van hoge bloeddruk neemt toe met de leeftijd en bedraagt 60% bij bejaarden.

Eén hogebloeddruklijder op twee weet niet dat hij een hoge bloeddruk heeft, en van degenen die het wel weten wordt slechts de helft behandeld.

Hoge bloeddruk is een aandoening die in de meeste gevallen langdurig en met stille trom evolueert. Het is een aandoening zonder symptomen, een hogebloeddruklijder voelt zich niet ziek. Maar men moet ze behandelen om het gevaar voor hart- en vaatziekten te verminderen. Alleen door bij elk medisch contact de bloeddruk stelselmatig te laten controleren kan men hoge bloeddruk opsporen.

Wat is een normale bloeddruk en vanaf welke waarden spreken we van een hoge bloeddruk
De bloeddruk is normaal als de bovendruk lager is dan 140 mmHg en de onderdruk lager dan 90 mm Hg. Voor personen met bepaalde ziekten zoals suikerziekte of ernstig nierlijden liggen de grenzen van normale bloeddruk nog lager!

Wat u kunt doen
• Gezonde voeding (zout en vet beperken, voldoende groenten en fruit verbruiken).
• Overgewicht vermijden.
• Regelmatige lichaamsbeweging (minimaal 3x per week 30 minuten wandelen, stappen, fietsen, zwemmen...).
• Alcoholgebruik beperken (man: maximaal 3 glazen per dag; vrouw: maximaal 2 glazen/dag).

Daarnaast is het aangeraden om roken te vermijden dat evenals hoge bloeddruk het risico op vroegtijdige slagaderverkalking verhoogt.

Bron: Belgische cardiologische liga.

Populaire posts van deze blog

Jicht en jus (d'orange)

Recent heb ik gelezen dat softdrinks een jichtopstoot kunnen veroorzaken! Drinken van twee gesuikerde softdrinks per dag zou de kans op een jichtopstoot met 85% doen stijgen. Het vruchtsuiker (fructose) is verantwoordelijk voor dit verhoogd risico, dieetdranken geven geen probleem. Ook andere producten die fructose bevatten (fruitsappen, appels en sinaasappels) geven een verhoogde kans op jicht!? Kijk, dat is dus nieuw voor mij. In alle overzichtslijstjes voor jichtlijders vind je net terug dat je fruit naar believen mag nuttigen. Snoepjes die fructose bevatten moet je dan weer vermijden. Ja, het wordt soms verwarrend. Jicht is een reumatische aandoening. Ze is al heel lang geleden beschreven.  De Griekse geneesheer Hippocrates had het er 25 eeuwen geleden al over. Men dacht wel altijd dat jicht een gevolg was van een overdaad aan alcohol en rijkelijke maaltijden. De jichtlijder kreeg alle schuld voor zijn ziekte in de schoenen geschoven. Maar het is een te hoog urinezuurgehal

Cyanide

En nog eens een strikt arbeidsgeneeskundig blogartikel. Een van de aan mij toegewezen bedrijven heeft informatie gevraagd over cyanides. Redelijk gespecialiseerde informatie wellicht, maar relevant voor bedrijven die met blauwzuur werken. En om collega's arbeidsgeneesheren en preventieadviseurs het opzoekwerk te besparen, maak ik de tekst ook maar publiek. --- CYANIDE 1. Fysische en chemische eigenschappen HCN Heerlijk verfrissend... eh, ruik ik amandelen? HCN is een kleurloze vloeistof of kleurloos gas met de karakteristieke geur van bittere amandelen. HCN gas en vloeistof zijn mengbaar met water en oplosbaar in ethanol en ether. Het kook- en smeltpunt van HCN zijn respectievelijk 25,70°C en -13,24°C. HCN wordt gebruikt als ontsmettings- of desinfectiemiddel, of in chemische syntheses. NaCN en KCN De zouten NaCN en KCN zijn witte, kristallijne vaste stoffen met een lichte amandelgeur. Het smeltpunt van NaCN is 560°C en van KCN 620-635°C. KCN is goed oplosbaar i

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels