Doorgaan naar hoofdcontent

Trombose door computerwerk

Live and learn. Ik kan de logica volgen. Urenlang in dezelfde houding aan hun bureau zitten, het is vergelijkbaar met een lange vliegreis. Vergelijkbaar, maar toch niet hetzelfde. Aan een bureau kun je toch al eens opstaan en de benen rekken (dit vraag ik ook na tijdens de onderzoeken van beeldschermwerkers), ga je al eens even een koffietje halen of naar toilet. Okee, dat kun je ook in een vliegtuig. En aan een bureau zitten sommigen acht uur per dag, vijf dagen per week, twintig dagen per maand. Maar er zijn toch veel, veel meer mensen die zittend werk doen, dan vliegtuigpassagiers. Het absolute aantal trombosepatiënten mag dan wel hoger liggen bij beeldschermwerkers, het relatieve risico zal toch een stuk lager zijn.
Het blijft wel een niet te versmaden risico. Preventieve maatregelen zijn dus zeker aangewezen.

---
WELLINGTON - Mensen die urenlang achter de computer zitten, hebben een grotere kans op trombose dan vliegtuigpassagiers. Uit onderzoek van een Nieuw-Zeelands onderzoeksinstituut blijkt dat 34 procent van de mensen die met tromboseverschijnselen moeten worden opgenomen, zittend werk deden.
De vliegtuigpassagiers vormen 21 procent van de trombosepatiënten. Bij trombose worden in de aderen bloedproppen gevormd, vooral bij mensen die lange tijd in dezelfde houding zitten of liggen. De bloedproppen kunnen door de aderen gaan zwerven, wat in de ernstigste gevallen een hartaanval of herseninfarct tot gevolg kan hebben. De aandoening wordt veelal in verband gebracht met de langdurige krampachtige houding die mensen tijdens lange vliegreizen moeten aannemen.
Professor Richard Beasley zei maandag in de krant The New Zealand Herald dat de onderzochte patiënten vaak urenlang achter elkaar computerwerk deden. ,,Dan gaat het om mensen in IT-bedrijven of callcentra, van wie de baan onlosmakelijk met computerwerk te maken had.'' Het onderzoek wordt deze maand gepubliceerd in het tijdschrift New Zealand Medical Journal.

Bron: AD.nl - Maandag 12 maart 2007.

Populaire posts van deze blog

Moderne lotusvoeten

Vandaag verscheen een artikel op VRT NWS , dat schoenen met hoge hakken (voorlopig) lijken te hebben afgedaan. Nu kan ik eindelijk een tekst die ik al sinds begin 2020 als "draft" heb staan, publiceren! Wanneer we lezen over de praktijk van het voetinbinden in het oude China, gruwelen we van zulke barbaarse martelpraktijken. Hoe heeft een schoonheidsideaal ooit in zulke mate kunnen ontsporen? Nochtans bezondigen wij ons aan gelijkaardige praktijken, alleen is het moeilijker om zulke dingen objectief te beoordelen, wanneer je zelf in die cultuur verweven zit. Voetinbinden Ik ga dit cultureel gegeven toch even kaderen. De praktijk van voetinbinden heeft zich in China ontwikkeld tijdens de Tang-dynastie (618-907 na Chr.). Het hield in dat men bij jonge meisjes de voeten omzwachtelde. De vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf. De grote teen bleef recht. Het resultaat was een "lotusvoetje". Dit gold als een teken van wels

Calciumhydroxide in water

Kalkwater of kalkmelk is een oplossing van calciumhydroxide (Ca(OH) 2 ) in water. Calciumhydroxide is weinig oplosbaar in water. “0,17 gram per 100 ml water”. Bron: Chemiekaarten 19 e editie 2004. “Licht oplosbaar in water van 20°C : 1,65 g/l” Bron: Carmeuse.nl In water valt Ca(OH) 2 uiteen in Ca 2+ - en OH - -ionen. Hierdoor ontstaat een basische oplossing. De pH van een oplossing van 0,01% is 11,3. “pH: 11.3 (0.01% at 25 deg C); 12.5 to 12.7 (saturated solution (0.18 g/100 mL) at 25 deg C)” Bron: Intox.org Bij een gesatureerde oplossing (= maximum oplosbare hoeveelheid) bedraagt de pH 12,4 tot 12,8. “pH (saturated solution): 12.4” Bron: Sultanchemists.com “pH: 12,5-12,8 bij een concentratie van 1.070 mg/l” Bron: Carmeuse.nl Bij een langere blootstelling aan calciumhydroxide zullen de huidletsels meer uitgesproken zijn. Dit staat ook als dusdanig vermeld op veiligheidsfiches over calciumhydroxide. “Calcium hydroxide penetrates the ski

Goed nieuws en slecht nieuws

Wat wil je het eerste horen? "Okee, ik heb goed nieuws en slecht nieuws." Je hebt deze zin ongetwijfeld zelf al eens gebruikt. Ik zelf ook; als arts, als ouder en als manager. En waarschijnlijk heb je dezelfde neiging als ik: je begint liefst met het goede nieuws. "Okee, even de resultaten overlopen. Laat ons beginnen met het positieve..." (vriendelijke glimlach) "Ja, algemeen beschouwd waren je jaarresultaten heel goed. Zoals je kunt zien in deze grafiek, scoor je duidelijk boven het gemiddelde, op alle gemeten parameters. Maar -" "Wat zijn parameters, papa?" Tja, mijn jongste dochter is nog maar net vier, ik moet regelmatig dergelijke woorden uitleggen.  Maar plaats jezelf eens in de positie van een student die de uitslag van haar testscores gaat krijgen, of een patiënt die van zijn dokter de resultaten van een bloedanalyse te horen zal krijgen. Denk er echt over na. Wat wil je het eerste horen, het goede nieuws of het slechte ni